Басты себеп – өте нашар ұйымдастыру болды. Фестиваль Қаратау тауының басында өтті. Бұл жерге жету оңай емес. Локация кездейсоқ таңдалмаған – әйгілі Қызыл кітапқа енген қызғалдақтар тек сол жерде өседі, деп жазды HALYQSTAN телеграм арнасы.
Мыңдаған адам қызғалдақты көреміз деп барғанымен, оларды көрмей қайтқан. Бірі жолда кері қайтты, бірі шаршап этноауылда қалып қойды. Ал қызғалдақ өскен алқапқа жеткендерді үлкен көңілсіздік күтіп тұрды – қызғалдақтар солып қалған екен…
Тараздан келген жұрт алдымен Талас ауданына қарасты Есейхан ауылына жеткізілді. Одан әрі этноауылға (ол таудың үстінде орналасқан) ПАЗиктер мен Нива көліктерімен топтап алып шықты. Тауға серпантин арқылы көтерілу – оңай шаруа емес. Кейбір көліктер жолда сынып қалды. Тіпті жол талғамайтын көліктердің өзі әрең жылжыған.
Есейханнан таудың басына дейінгі жол орта есеппен бір сағатқа созылды. Сол себепті адамдар ұзақ күтуге мәжбүр болды. Олар аптап ыстықта көлеңкесіз, орындықсыз жерде тұрды. Жайлылық жайлы айтудың өзі артық. Қарттар, балалар, қолында бөпесі бар әйелдер бұралаң жолмен жаяу жүріп отырды…
– Біз бұл жерге балаларымызбен келдік, жарнама керемет болды. Таңғы 6-да Тараздан шықтық, жолға 6 сағат кетті! Бірнеше көлік ауыстырдық. Балаларды жіберіп, өзіміз жол-жөнекей көлік тоқтатып жеттік. Біз не үшін тіркелдік? Барлық адамды жеткізіп, кейін қайта алып кетеміз деді. Бірақ соңында ешкім ешкімге міндетті емес болып шықты. Онда мұндай іс-шараны өткізудің қажеті не?! – деп ашынды Тараз тұрғыны Камилла Ибрагимова.
Осы уақытта таудың басында сән көрсетілімдері, спорт жарыстары, фотосессиялар өтіп жатты. Бәрін «керемет өтті» деп көрсету керек қой. Арнайы шақырылған блогерлер мен қонақтарды жол талғамайтын көліктермен қызғалдақ алқаптарының үстімен алып жүрді. Олар айналада не болып жатқанын көрмеді, не көргісі келмеді…
Қызғалдақ алқаптары этноауылдан 10-15 шақырым жерде орналасқан. Ол жаққа да ПАЗиктермен апарды. Алайда кері алып кетуді ұмытып кете берді. Онсыз да көңілі қалған адамдар таудан жаяу түсті. Шаң-шаң, қарны аш, шаршаған. Жуынатын жер жоқ, әжетхана да тапшы. Этноауылдың шетіне 6 ағаш әжетхана қойылған. Ең ұзын кезектер сол жерде болды. Кейін әжетханалардың есіктері түсе бастады…
Ас та сатылды. Этноауылда фудкорт жұмыс істеді. Бірақ бір нәрсені ескертпеген – тек қолма-қол есеп айырысу. Ақшаң болмаса – аш жүресің. Юрттарға кіріп сұрануға болатын еді. Бірақ ол жерде әдеттегідей тамақтанған – қарны тоқ депутаттар, ақсақалдар, шенеуніктер мен бизнесмендер.
Мәдени бағдарлама бір күнге жоспарланған. Алайда түске қарай қонақтар кетуге асықты. Автобустар келе алмай жатыр, бәрі сынып қалды деп айтты. Сондықтан төмен түсу керек болды. Жылу, жел, жылаған балалар. Бұл – қорқынышты жағдай болды…
Облыс әкімдігі бұл жағдайға қатысты жауап беріп, қатысушылар саны бастапқы жоспардан асып кеткенін, сондықтан уақытша логистикалық қиындықтар туындағанын мәлімдеді.
«Жағдай жедел реттелді, қосымша автобустар мен көліктер тартылды. Тараздан Есейхан ауылына дейін 20 үлкен автобус, Есейханнан тауға дейін 10 ПАЗик пен 40 Нива көлігі жұмыс істеді», – делінген ресми жауапта.
Бірақ біз жағдайдың реттелмегенін өз көзімізбен көрдік. Жалғыз көмек көрсеткен – қауіпті жолдарда тәртіп пен қауіпсіздікті қамтамасыз еткен құтқарушылар мен полиция қызметкерлері ғана болды.
